Rozdział 5

   Sevi siedział przy stole ze spuszczona głową. Przesuwał jedzenie po talerzu niczego nie wkładając do ust. Martwił się losem nowopoznanego mężczyzny. Wiedział z opowiadań, że zamkowe lochy są okropnym miejscem pełnym robactwa i szczurów. Karmią tam więźniów jakąś ohydną breją i dają do opicia śmierdzącą wodę. Czuł się winny i było mu przykro, że wplątał Dave w taką awanturę. Od dwóch dni błagał ojca, aby wypuścił z więzienia jego znajomego, ale ten pozostał niewzruszony.

- Dlaczego nie jesz i cały czas pociągasz nosem? - Zapytał chłopca Yuriko, patrząc na niego z troską. Już od dłuższego czasu zastanawiał się jak pogodzić tych uparciuchów. Obaj byli równie dumni i zawzięci. Żaden nie chciał ustąpić nawet o włos. To, że Sevi zwrócił się do ojca z prośbą o uwolnienie mężczyzny, świadczyło o tym jak bardzo przejął się jego losem. Spojrzał na naburmuszone miny swoich najbliższych i doszedł do wniosku, że jednak musi im jakoś pomóc.

- Jak mu nie smakuje, to niech się trochę przegłodzi. Jest rozpieszczony do granic możliwości - warknął w kierunku syna Ashlan.

- Czy ty czasem nie przesadzasz? Jak długo masz zamiar się na niego gniewać?

- Ty się nad nim nie użalaj. Pozwalasz mu na wszystko i oto mamy skutki - powiedział chłodno cesarz. – Zastałem go w sypialni z obcym mężczyzną w dość dwuznacznej pozycji. Chyba mi nie powiesz, że pochwalasz takie zachowanie. Jest jeszcze za młody na seks.

- Ashlan, on ma już osiemnaście lat. Ty w jego wieku przespałeś się już z połową dworu!

- Nie znałeś mnie w tym wieku, więc skąd wiesz co robiłem? - Mężczyzna spojrzał wyniośle na męża.

- Słyszało się to i owo, więc nie udawaj teraz niewiniątka.

- Wierzysz niesprawdzonym pogłoskom? Nie wiedziałem, że gustujesz w takich babskich rozrywkach.

- Nie ma to jak smakowita ploteczka mój drogi, jak na przykład ta o tobie i twoim nowym sekretarzu. Podobno biedaczek był tak niezdarny, że potknął się o dywan i wylądował na twoich kolanach.

- Sądzisz, że takie niemądre opowiastki są na poziomie księcia korony?

- Właśnie tak sądzę i nie podoba mi się twoje zachowanie. Myślę, że już się najadłem. Znęcasz się nad dzieckiem, a mnie uważasz za głupola nieumiejącego odróżnić prawdy od fikcji. Chodź Sevi, zostawmy tatę z sam na sam z jego dumą. Niech mu ogrzeje łoże dzisiejszej nocy - Yuriko chwycił syna za rękę, zadarł nos do góry i wymaszerował z jadalni nie oglądając się za siebie. Przechodząc obok lustra zerknął w nie dyskretnie. Jego mąż siedział przy stole i patrzył za nimi z zaskoczoną i zasmuconą miną. Jest więc na dobrej drodze. - Tylko tak dalej Yuriko, a dostaniesz to czego chcesz i jeszcze jakąś małą nagrodę na dodatek - pomyślał z zadowoleniem. Kiedy znaleźli się w sypialni chłopca mężczyzna usiadł obok niego na łóżku i pogłaskał go po głowie.

- Nie smuć się skarbie, jakoś temu zaradzimy. Nie pozwolimy, aby twojego znajomego zjadły w lochach pająki.

- Tata jest okropny. Może on tam kona, a ja nie mogę mu pomóc - chlipnął Sevi przytulając się do ojca.

- Nie przesadzaj, to całkiem małe pajączki. Nie są w stanie w ciągu dwóch dni skonsumować takiego wielkiego faceta - uśmiechnął się do syna Yuriko. - Masz tu klucz do więzienia, tylko postaraj się, aby nikt was nie widział. Wyprowadź go poza pałac.

- Nie dam rady. Tata cały czas mnie osobiście pilnuje. Co jakiś czas sprawdza co robię  - odparł przygnębiony chłopiec.

- Zajmę się nim - odparł mężczyzna szczerząc zęby w psotnym uśmiechu.

- Ale jak, przed chwilą się pokłóciliście?

- Dam sobie radę. Zmykaj - Yuriko poklepał go po ramieniu i wesoło pogwizdując udał się do swoich apartamentów. Tam w całkowicie beztroskim nastroju wziął prysznic, założył prowokująco obcisłe, ciemne spodnie i prześwitującą białą koszulę, przez którą widać było jego sutki.  Rozpuścił długie, czarne włosy, które jedwabistą kurtyną opadły mu aż do pasa. Wziął do ręki książkę i rozłożył się z nią na niewielkiej otomanie, przed płonącym kominkiem. Położył się na brzuchu wpinając  do góry zgrabny tyłek. Kiedy usłyszał, jak otwierają się drzwi wyraz jego twarzy natychmiast się zmienił. Zrobił obrażoną, smutną minę i ciężko westchnął.

Tymczasem Ahlan wszedł do wspólnego saloniku pogrążony w nieprzyjemnych myślach. Nie miał pojęcia jak doszło do tej kłótni podczas kolacji. Musiał jakoś przeprosić męża za te kilka pochopnych słów, które do niego powiedział. Niepotrzebnie się posprzeczali o takie głupstwa. Miał niejasne wrażenie, że ktoś nim manipuluje, ale jego najdroższe słoneczko nie wymyśliłoby przecież takiego przewrotnego planu. To niemożliwe. Spojrzał przed siebie  i stanął jak zaczarowany. Jego kochanie leżało na kanapie, kręcąc co chwila pupą w niemożliwie opiętych spodniach. Na widok tych, jakże jednoznacznie kojarzących się ruchów, krew w żyłach zaczęła mu szybciej krążyć. Gdyby podczas kolacji siedział cicho, trzymał swoje nerwy na wodzy i spokojnie zjadł posiłek, teraz czekałaby go nagroda, a tak mógł tylko patrzeć i przełykać ślinę.

- Maleńki - zaczął ostrożnie - porozmawiajmy. Wiem, że trochę mnie poniosło. Byłem zdenerwowany nieodpowiedzialnością naszego syna. Przepraszam - zbliżał sie powoli do męża, by w końcu usiąść obok niego. Yuriko z nadąsaną miną podniósł się i uklęknął na łóżku, prezentując widoczny w rozpiętej koszuli nagi, ładnie umięśniony brzuch. Spojrzał na męża spod długich rzęs i w duchu się uśmiechnął. Ashlan głośno przełknął czując, jak jego spodnie robią się coraz ciaśniejsze.

- No wiesz! Najpierw robisz ze mnie starą przekupę, a potem przepraszasz! - Chłopak spiorunował mężczyznę wzrokiem. Zaczął się wiercić niespokojnie, jak gdyby szukając wygodniejszej pozycji. Koszula zsunęła się mu z jednego ramienia ukazując złocistą skórę i smakowity, różowy sutek. Cesarz bezwiednie oblizał się i położył dłoń na udzie męża, nie spuszczając wzroku z jego odsłoniętej klatki piersiowej.

- Nie gniewaj się - posuwał bez pośpiechu rękę w górę, w stronę interesującej go wypukłości.

- Tak łatwo się nie wykpisz - prychnął na niego nadal obrażony chłopak, nie odsuwając się jednak ani o centymetr i rozchylając zmysłowo usta. Ashlan nie wytrzymał dłużej, przyciągany jakąś niewidzialną siłą pochylił się i wpił w słodkie wargi. Natychmiast splótł język z językiem męża w pełnym namiętności tańcu. Objął go mocno ramionami przyciągając do siebie. Yuriko początkowo zaczął go odpychać parskając ze złości, ale wkrótce zmienił zdanie, zaczął drżeć i wić się w utalentowanych objęciach Ashlana.

- Kochanie proszę, nie odtrącaj mnie - ochrypłym z emocji głosem wyszeptał cesarz wprost w czerwone ucho. Poczuł, jak zniewolony pożądaniem chłopak przywiera do niego całym ciałem. Zadowolony z uległości męża zaczął rozbierać go niecierpliwymi dłońmi. Wkrótce obaj byli nadzy. Ułożył jęczącego z przyjemności kochanka na brzuchu nieco unosząc do góry jego tyłeczek. Włożył w niego od razu dwa palce pośpiesznie nawilżając je zaklęciem. Delikatnie masował aksamitne wnętrze szukając prostaty. Słyszał głośne okrzyki, które jeszcze bardziej rozpalały jego szalejące zmysły. Wyciągnął rękę, by od razu zastąpić ją czymś większym. Pchnął gwałtownie wchodząc aż po nabrzmiałe jądra. Zaczął uderzać wprawnie w punkt największej rozkoszy. Mężczyzna pod nim kręcił i stękał, wypinając mocniej pośladki i rozchylając szerzej uda, by dać mu lepszy dostęp. Zaczął rytmicznie wsuwać się i wysuwać czując zbliżający się orgazm. Lewą dłonią złapał za penisa męża i zaczął go masować szybkimi ruchami. Wkrótce poczuł, jak mięśnie chłopaka zaciskają się na jego członku. Gorący strumień spermy kochanka obryzgał wszystko dookoła. Zrobił jeszcze kilka pchnięć i dołączył do Yuriko z ekstatycznym okrzykiem. Przytulił się do boku chłopaka, po czym odwrócił go na plecy.

- Jesteś moim największym skarbem. Nigdy więcej mnie nie odpychaj. Nikt inny nie potrafił mnie tak rozpalić. Kocham cię Słoneczko - czule pocałował zmęczonego Yuriko. Nie zauważył jak mąż, zadowolony niczy kot, który właśnie dobrał się do śmietanki, uśmiecha się szelmowsko z ogromną satysfakcją.

………………………………………………………………………………

    Tymczasem Sevi stał przed lustrem w sypialni i jeszcze raz sprawdzał wygląd. Wszystko jak zwykle musiało być idealne. Każdy włos na swoim miejscu. Założył ciemną szatę z obszernym kapturem w którym mógł skutecznie ukryć jasną czuprynę, po której najłatwiej go było rozpoznać. Otwarł  przejście za niewielką biblioteczką  i wkroczył w ciemność, uzbrojony tylko w małą latarkę. Nigdy wcześniej tędy nie szedł. Wszędzie było pełno kurzu. Drogę raz po raz zagradzały mu ogromne pajęczyny. Pedantyczny z natury chłopak nie znosił brudu i z każdym napotkanym, białym woalem wzdychał coraz ciężej. Do lochów dotarł w nie najlepszym humorze kichając co chwila i prychając ze złości. Nie wiedział, że na buzi ma czarne smugi, a starannie ułożone wcześniej włosy pełne są pajęczych sieci. Wszedł wprost do więzienia, wydostając się z ciemnego korytarza tajemnym przejściem, w jakimś nieuczęszczanym zaułku. Ostrożnie skradając się wymijał strażników. Miał w tym ogromną wprawę. Od wielu lat wymykał się z pałacu niezauważony przez nikogo. Wkrótce dotarł do celi Dave, włożył do zamka uniwersalny klucz i cicho go przekręcił. Bez słowa złapał za rękę zaskoczonego jego widokiem mężczyznę i pociągnął go w stronę ukrytego przejścia. Dotarli na miejsce bez żadnych kłopotów. Potem jeszcze pół godziny wędrowali pogrążonymi w mroku, wąskimi korytarzami aż dotarli do pałacowych ogrodów. Tutaj Sevi zatrzymał się w jakiejś obrośniętej winoroślą altanie, aby mogli trochę odetchnąć.

- Jak u licha udało ci się zdobyć klucz? – Zapytał nieco zasapany Dave.

- To moja tajemnica. Najważniejsze, że jesteś wolny - pokazał ząbki Sevi. Nie miał pojęcia jak zabawnie i słodko wygląda z brudnymi policzkami zarumienionymi od szybkiego marszu i potarganymi włosami. Dave nie mogąc się powstrzymać schylił się i musną wargami kuszące różowe usta. Chłopak pisnął zaskoczony i cały czerwony na twarzy odskoczył gwałtownie do tyłu.

- Co robisz? To był mój pierwszy pocałunek, a ty go ukradłeś! Zabiję cię draniu!– Krzyknął rozgniewany i zawstydzony Sevi wymachując drobnymi pięściami. Mężczyzna szybko unieruchomił go w swoich ramionach zatykając ręką buzię.

- Uspokój się – syknął mu do ucha – jak będziesz tak hałasował to znowu nas złapią. – Zdenerwowany chłopak jednak nie posłuchał i zaczął się szarpać w jego objęciach. Dave chcąc zatrzymać uparciucha chwycił go za przód tuniki rozrywając ją aż do pasa. Oderwany w trakcie przepychanek guzik  od spodni z cichym stukotem potoczył się po podłodze. Niewdzięczna garderoba zaczęła zsuwać się ze szczupłych bioder Sevi.

W tym samym czasie grupka dworzan wraz z posłami z Infernatu oraz cesarzową spacerowała po parku, podziwiając rozkwitłe właśnie błękitne róże sprowadzone aż z Chananu. Dyskutowali wytwornie przyciszonymi głosami wymieniając miedzy sobą uwagi. Niektórzy z nich poziewywali dyskretnie w koronkowe chusteczki nudząc się okrutnie. Wtem z niewielkiej altanki dobiegły ich podniesione męskie głosy i jakby jakaś szamotanina. Wszyscy zaczęli spoglądać po sobie zaskoczeni nie wiedząc co mają dalej robić. Tymczasem cesarzowa położyła palec na ustach na znak, że mają się zachowywać cicho i zaczęła skradać się w kierunku hałasów. Za nią podążyli wszyscy obecni. Gdyby biedaczka wiedziała co się szykuje, prędzej rzuciła by się do najbliższej fontanny, aby odciągnąć uwagę ciekawskich od jej wnuka. Otoczyli ogrodowy domek ze wszystkich stron i jednocześnie wkroczyli do środka. Widok jaki zastali godny był umieszczenia w najlepszej plotkarskiej gazecie.  Następca tronu Sheridanu, książę Sevi stał z opuszczonymi do kolan spodniami i rozchełstaną koszulą, świecąc nagą klatką piersiową i pokazując jedwabną bieliznę, cały purpurowy na twarzy. Nad nim pochylał się przystojny ciemnowłosy mężczyzna trzymając go w wąskiej tali i przyciskając do swojego umięśnionego torsu.

- Na boginię – wykrzyknęła cesarzowa i chwyciła się za głowę. I już o wiele mniej wytwornie dodała - Co tutaj się do cholery dzieje?

................................................................................

Betowała kot_w_butach